Museum - Strijd
Mobilisatie:
is het in staat van paraatheid brengen (gevechtsklaar maken) van de krijgsmacht van een land.
Tijdens de Sudetencrisis in september 1938 drong koningin Wilhelmina zonder succes aan op voormobilisatie, na de bezetting van Praag (15 maart 1939) ijverde ze tevergeefs voor een proefmobilisatie.
Nadat begin april 1939 Albanië was bezet door Italië besloot de Nederlandse regering op 10 april alleen de grensbataljons en de vliegveldbewaking op te roepen.
De ondertekening van een niet-aanvalsverdrag door Duitsland en Rusland op 24 augustus leidde dan toch eindelijk tot voormobilisatie: het oproepen van het deel van de krijgsmacht dat nodig was om tot algehele mobilisatie over te gaan.
De algehele mobilisatie volgde op 28 augustus en binnen enkele dagen waren 280.000 soldaten op hun post.
Op 28 augustus 1939 werden ook de Almelose jongens gemobiliseerd. Hierboven het aanplakbiljet ondertekend door toenmalig burgemeester Sichterman.
Het leger had verder nodig 30.000 paarden, 12.000 vrachtauto’s en 1600 personenauto’s en die werden gevorderd bij de burgers.
De Waterlinie werd op voorbereidingspeil gebracht en de Grebbelinie werd verbeterd. Zo nu en dan werden er ook oefeningen gehouden, maar meestal waren de soldaten bezig stellingen te graven.
De mobilisatie had voor de grensbataljons en de vliegveldbewaking dertien maanden geduurd, voor de overige soldaten ruim acht maanden.
Hierboven enkele voorbeelden van kaarten gestuurd in de Mobilisatie-Tijd.
Dat men serieus met censuur omging blijkt wel uit de aanhef van een van de kaarten. De soldaat in kwestie wil/kan zijn ouders niet zeggen waar hij gelegerd is en begint daarom met "Ergens, 26-1- 1940".
In de vroege ochtend van 10 mei 1940 werd de illusie van Nederlandse neutraliteit ruw verstoord. De strijd was begonnen.
Kaart van de inval van Duitsland op 10 mei 1940 en de dagen er na.
Aankomst bezetter in Almelo:
door Jan Löwik
Op 10 mei 1940 ging om 8 uur ’s morgens het gerucht dat Duitse soldaten ons land binnentrokken.
Dat moest Jan Löwik samen met de buurjongens natuurlijk zien.
En jawel, bij de Mooie Vrouw stonden zij met een grote groep te kijken en daar kwamen 22 Duitse soldaten te paard aan met mitrailleurs voor op het paard.
De soldaten keken wild en onwennig in het rond.
Verder was er niks te zien en wij wilden weer naar huis gaan.
Maar ineens kwamen de Nederlandse soldaten eraan. De Duitsers waren inmiddels op het Sluitersveld, maar 3 soldaten waren per ongeluk de Krommendijk ingereden.
Toen zij terug kwamen werden zij beschoten door de Nederlanders. Een Duitser werd dood van het paard geschoten. De andere Duitsers kwamen terug van het Sluitersveld. Op de brug over de Loolee, nu Markgraven, stonden betonnen putringen met zand gevuld.
In de Krommendijk liep een man die nogal nieuwsgierig was. Hij moest voor een Duitse soldaat uit lopen totdat ze bij de putringen waren.
Inmiddels schoten de Nederlanders ook. Het vuurgevecht duurde ongeveer een half uur.
Toen gaven de 50 Nederlandse soldaten zich over: allemaal met de handen omhoog. Jan Löwik en zijn vrienden begrepen er niks van dat ze zich zomaar overgaven, de geweren en munitie allemaal op een hoop gooiend.
Later werden de soldaten afgevoerd, niemand wist waarheen. Het was een heel vreemd gezicht om te zien.
Museum - Strijd de Duitse zijde:
Zaklampen gebruikt door de Duitse Wehrmacht.
Klein en groter doosje Feldpost.
Wehrmachtsgeld.
Een militair kon een bijzonder gezellige avond hebben voor RM 5,-.
Op foto twee en drie biljetten van 10 pfenning en 10 Reichsmark.
Prijzen ter vergelijking:
Polshorloge: RM 10,-
Pakje Sigaretten (12 stuks): RM 3,33
Flesje bier in een bar: RM 0,25
Glaasje cognac: RM 0,20
Duits verbandpakje
Museum - Strijd de Nederlandse zijde:
Klik naar boven of naar startpagina
Bron:
Wikipedia.nl,
C. B. Cornelissen,
www.o-gen.nl,
historiek.net,
www.agrarischerfgoedalmelo.nl,
www.overijsselviertvrijheid.nl/
vrijheidwierdenenter.nl/
www.demuseumfabriek.nl
www.krause-papierwerke.com